Zwakbegaafd

De term zwakbegaafd wordt gebruikt voor hen die minder dan gemiddeld begaafd zijn en een IQ score hebben tussen de 70 en 85. Volgens een al wat oudere schatting (2010) van het Nederlands Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) werd toen aangenomen dat 13% van de Nederlandse bevolking zwakbegaafd is.

Ik zou graag de definitie voor een zwakbegaafde wat aan willen vullen, het beperkt zich namelijk niet tot het genoemde IQ. Zelfs als je IQ hoger is kun je kenmerken van een zwakke begaafdheid vertonen. In al die gevallen zou ook dan een stempel opgedrukt moeten kunnen worden, zodat men weet hoe de uitspraken en gedragingen beoordeeld moeten worden. Voor de aanvulling op de zwakbegaafden, stel ik de term onnozelen voor. Je zit weliswaar boven de IQ-waarde van 85, maar je hebt met regelmaat wel de symptomen van een zwakbegaafde.

Even over de reacties op Pim Lammers die met de dood wordt bedreigd en zich daarom terugtrok als schrijver van het kinderboekenweekgedicht. Kennelijk begrijpen een aantal mensen niet dat wanneer een schrijver een verhaal schrijft, dit niet is wat hij zelf vindt. Sterker nog, zelfs als een beschrijving een weergave geeft van iets dat waar gebeurd is, is het nog altijd de kijk of de beleving van die schrijver. Natuurlijk mag je daar iets van vinden, maar om dan doodsbedreigingen te gaan uiten, of de schrijver te willen cancelen zoals enkele bekende Nederlanders pogen, of zelfs kamervragen te gaan stellen...?.. Sorry, maar dat getuigt dan niet van enige nozelheid.

Erg eigenlijk dat onze samenleving doorspekt lijkt met onnozelen en dat zelfs onze overheid daarmee is besmet. Aan de andere kant, onze overheid is een weerspiegeling van de samenleving en wordt er zelfs door gekozen. Des te meer onnozelen zich in de samenlevingen zullen verzamelen, des te meer zullen we ze ook binnen onze overheid tegenkomen. Elke samenleving krijgt de overheid die het verdient.

En nu ik toch bezig ben wil ik ook nog even de term satire uitleggen, daar bestaat namelijk ook nogal wat onnozelheid over. Satire is een (kunst)vorm waarbij op geestige of cynische wijze de spot wordt gedreven met de dwaasheid van de maatschappij of die van personen. Het is ook vaak humor, waar de één om kan lachen, maar een ander weer niet.
Satire kom je nogal eens tegen in columns, ook ik probeer dat in mijn inktzwammen. Met humor heb ik meer moeite, niet voor mezelf, de tranen lopen soms over mijn wangen tijdens het schrijven.

Het is net als met chocolade, de één houdt van bitter, de ander van zoet.

Menu