Wie niet twijfelt...

Binnen onze maatschappij bekruipt mij steeds vaker het gevoel dat je altijd en overal een mening over moet hebben. En als je er uiteindelijk één hebt, dat je deze ook nog eens altijd maar weer en overal staande moet zien te houden, anders word je ongeloofwaardig. Freek de Jonge heeft een mening al eens vergeleken met een erectie.

Ik ben een twijfelaar, een slappe lul zeg maar. Daarom denkt men mij van alles wijs te kunnen maken. Ik hoor het dan geduldig aan, maar heb er zeker niet altijd gelijk een mening over. Soms vraagt men mij er naar, waarbij ik moet antwoorden dat ik het (nog) niet weet. Soms interesseert het me eigenlijk ook geen ene zak, en als de interesse er wel is heb ik vaak even tijd nodig om het in te laten dalen.

Ik erger me aan mensen die het altijd zo goed denken te weten, mensen die hun mening altijd direct klaar hebben, die het grootste woord voeren in vergaderingen, de Tweede kamer, op radio en televisie, of gewoon ergens op straat. Mensen die allemaal gelijk denken te hebben

Laatst nog kwamen er twee aan de deur, het waren Jehova’s getuigen. ‘Durf eens te twijfelen,’ heb ik tegen ze gezegd…

En waarom lopen zoveel mensen achter schreeuwers aan die het allemaal zo zeker denken te weten? De charismatische superhelden die ons snel even komen helpen. Vaak nog met wat narcistische bagage waar wat gif doorheen sijpelt, maar vrijwel altijd met een hele grote bek! Is het omdat ze de twijfel niet aankunnen en deze daarom uit de weg willen gaan? Is het omdat er ergens een behoefte schuilt aan iets of iemand die een richting aangeeft en daarmee duidelijkheid biedt?

‘Wie niet twijfelt, leert niet,’ is een citaat van Coornhert (1522-1590). Het staat groot op een muur geschilderd in de Jansstraat vlakbij de Sint Bavo in Haarlem. Ik ben het daar zo mee eens! Zelfvertrouwen wordt zo zwaar overschat!

Een aantal jaar geleden worstelde filosoof Lammert Kamphuis zich los uit het streng religieuze milieu waarin hij verkeerde, waarin louter zwart-wit werd gedacht. Iets was er goed of fout, grijstinten waren er niet. Hij had daarmee de verwachting een wereld aan te treffen waarin meer aandacht was voor nuance en meer begrip voor andersdenkenden.

Hij kwam van een koude kermis thuis en zag juist het tegenovergestelde; het was niet veel anders dan waar hij vandaan kwam.
Hij heeft er een boek over geschreven; ‘Verslaafd aan ons -eigen- gelijk’.

Uit neurologisch onderzoek blijkt dat we een shot dopamine aanmaken als we iets lezen of horen wat onze opvattingen bevestigt. Los van waar het over gaat, religie, politiek, medische of ethische kwesties, het maakt niet uit. Ik ben het aan het lezen en kan het iedereen aanbevelen.

Een beetje meer twijfelen aan ons eigen gelijk zou ons zo sieren…

Menu