Vreemde vogels en woningnood

Er zijn in Nederland naar schatting ongeveer 1.000.000 tot 1.200.000 koolmezen in Nederland waarvan zo’n 500.000 tot 600.000 broedparen. Naar schatting zijn er ook ongeveer 2725 vogelhuisjes voor deze beestjes. Je zou dus kunnen concluderen dat als er ergens woningnood is, je niet om de koolmezen heen kunt. Daarvoor is namelijk een tekort aan 597.275 vogelhuisjes, ofwel ongeveer 219% van het totale aantal.

Ter vergelijking: Nederland heeft momenteel een tekort van ongeveer 400.000 woningen, wat neerkomt op ongeveer 4,9%van het totale aantal woningen in ons land, namelijk 8.270.000. Nou en daarover schreeuwt men al jaren moord en brand.

Maar dan de koolmezen … Dat is pas woningnood zou je zeggen. Daar lijken ze echter zelf anders over te denken …

Wij hebben zo’n vogelhuisje aan de schuur hangen, keurig onderhouden (onlangs nog het dak vernieuwd), schoon, netjes in de verf en van alle koolmeesgemakken voorzien. Elk jaar aan kijkers geen gebrek, maar het is nog nooit verkozen als broedwoning. Heb het al eens verplaatst naar een mooiere plek met meer beschutting, beter uitzicht, ruimere aanvliegmogelijkheid en fraaiere invliegopening. Heb er zelfs een zaadbol onder gehangen, het mocht allemaal niet baten ... Ze moesten het niet en lieten zich niet gek maken. Dat in tegenstelling tot ons, wij weten van gekkigheid niet wat we moeten doen om een huis te bemachtigen, bieden duizenden euro’s boven de vraagprijs of kijken bij de huurwoningen de migranten verwijtend aan omdat zij met voorrang die woningen van de markt halen.

Ik heb daarom besloten om het vogelhuisje te gaan verbouwen zodat het ook toegankelijk is voor grasparkieten. Dat is een exoot, een migrant -een vreemde vogel- waarmee Nederland overspoeld lijkt te worden, vooral bij ons in het park. Niet zonder overlast overigens; allemachtig wat maken die vogels een klereherrie en een rotzooi. Gekscherend is het park al eens aangeduid als ‘Ter Apel 2.0’. Het zijn er ook meer dan het park eigenlijk aankan.

De grasparkiet is niet beschermd op grond van de ‘wet natuurbescherming’, je zou ze dus ook gewoon uit de bomen mogen schieten. Maar we wonen in een beschaafd land en dat doen we daarom niet zomaar. We zijn door de gemeente opgeroepen om de pijn een beetje te verdelen. Een soort van spreidingswet zeg maar, zoals het een beschaafde samenleving betaamt.

Nou, daarom dus die verbouwing; eigenlijk altijd gedacht ‘eigen vogels eerst’, maar als die klootmezen niet willen, nou dan niet!

Tijdens de verbouwing kwamen de parkieten al overvliegen, alsof ze in de gaten hadden dat ik voor hen bezig was. Er kwam er zelfs één op mijn schouder zitten die zich er omdraaide en daarmee met z’n lange staart door mijn gezicht streek, alsof hij daarmee wilde aangeven dat hij ruimte in het huisje nodig had om z’n kont te kunnen keren. Het bleef dus niet bij een verbouwing, het werd een hele nieuwe woning.

Laten we open blijven staan voor vreemde vogels.

Menu