Vingeren

Om de één of andere reden heb ik het gevoel dat ik met de titel van deze inktzwam direct uw aandacht heb. Maar het is niet alleen wat u denkt, we kunnen met onze vingers meer dan dat en vooral met onze wijsvinger. Maar ook dan blijft er een luchtje aan kleven….

Ik moest daaraan denken toen ik laatst een artikel las over een aantal bekende Nederlanders die hun mond vol hebben over de maatregelen die genomen moeten worden om ons klimaat weer in het gareel te krijgen. De zogenoemde klimaatridders die met een vermanende wijsvinger aangeven wat we moeten doen, maar vooral moeten laten. Zij waren ondervraagd over hun deelname aan het luchtverkeer en duurzaam wonen. Vrijwel niemand was schoon, een enkeling ging zelfs in de verdediging met de melding dat het dom is om hem als boodschapper aan te vallen omdat dit betekent dat je daarmee aangeeft zelf niet na te willen denken over je eigen gedrag. Ik moest het twee keer lezen om te begrijpen wat hij nu eigenlijk gezegd had…. Hij heeft een huis in Ierland waar hij regelmatig naartoe moet vliegen, varen duurt te lang en heeft bovendien een vergelijkende vervuiling, aldus de betrokkene, die het vermoedelijk vergeleek met een groot cruiseschip in plaats van een veerboot. Een vermanend vingertje waar een luchtje aan zit, als je het mij vraagt. Of eigenlijk, een vinger die gewoon stinkt.

Het vermanende vingertje is typisch Nederlands en is het gedrag van iemand die het altijd beter weet, maar zichzelf dikwijls belachelijk maakt door te doen waar hij anderen voor vermaant.

En man, man, wat wapperen we toch graag met die wijsvinger. Neem nu bijvoorbeeld het misbruik van de arbeidsmigranten in Qatar. Het is toch schandelijk hoe zij daar met die mensen om zijn gegaan tijdens de bouw van de stadions voor het WK voetbal..!.  Alweer even achter de rug, ik weet het, maar we hebben het er nog steeds over en het gaat daar ook nog steeds gewoon door. Gelukkig hebben we er niet gewonnen.

En natuurlijk is het allemaal waar. Maar hebben wij eigenlijk wel door hoe we zelf met onze arbeidsmigranten omgaan, waar we er inmiddels zo’n 800.000 van in huis hebben. Dat we velen 16 uur op een dag tegen het minimumloon laten werken, en liever voor nog iets minder. Dat we hen huisvesten als varkens in een kot. Dat er voor hen vaak geen ziektekostenverzekering wordt afgesloten.

Denken we nu echt dat er hier in Nederland nooit een arbeidsmigrant in de problemen komt? Denken we echt dat die dan altijd wordt geholpen? Denken we echt dat als er één overlijdt door het uitblijven van zorg, dat we ons bekommeren om de achterblijvende familie? En mocht dit al zo zijn, dan is het een persoonlijk initiatief van een weldoener, ofwel de uitzondering die de regel bevestigt.

Wat ik eigenlijk maar wil zeggen is: dat we eerst eens goed aan onze eigen wijsvinger moeten ruiken voordat wij deze opsteken..!!.. Daar wil namelijk ook nogal eens een luchtje aan zitten.

‘Een betere wereld begint bij de ander,’ stond er spottend boven het eerdergenoemde artikel.

Menu