Ufo's

Soms is er iemand die na het lezen van één van mijn columns reageert. Zo ook op de column ‘buitenaards leven’ waarin ik aangaf dat ze allang tussen ons in zitten en al meer bezit van de aarde hebben genomen dan ons lief is. Hij was gefascineerd door ufo’s, dus ik dacht laat ik het daar dan ook maar eens over hebben.

Ufo’s dus, Unidentified Flying Objects, een term die eind 1949 door de Amerikaanse luchtmacht is bedacht om de onverklaarbare waarnemingen in het luchtruim te kunnen benoemen. Waarnemingen trouwens die later normale natuurverschijnselen bleken te zijn, of kunstlicht zoals lampen of laserlicht.

Al voordat het een naam had waren er al, en zijn er nog steeds, velen door dit fenomeen gefascineerd. Heb je niets beters te doen denk ik dan wel eens. En de mens zou de mens niet zijn als er niet weer een mooie naam aan was gegeven, de fermiparadox: een tegenstrijdigheid waarin de grote statistische waarschijnlijkheid van het bestaan van intelligent buitenaards leven in schril contrast staat met een gebrek aan bewijs daarvoor. Deze volzin heb ik trouwens niet zelf bedacht, maar komt gewoon van Wikipedia.

Als er vanuit een statische waarschijnlijkheid intelligente buitenaardse beschavingen in het onmetelijke heelal zouden zijn, die ons vervolgens ook nog eens bezocht hebben, waarom is daar dan nooit een duidelijk bewijs voor? Waarom geen sporen van bezoek, waarom geen pogingen tot contact? En waarom zijn de zaken die dan wel als bewijs worden aangevoerd, altijd van die vage bedenkelijke beelden, geluiden en verhalen? Of is het een projectie van ons brein? Als je het gelooft zie je ze, als je het niet gelooft, zie je ze niet. Gek genoeg geloof ik zelf vanuit die statische waarschijnlijkheid wel in buitenaards leven, maar ik heb nog nooit iets zien vliegen waarvan ik dacht wat is dat nu weer…??.

Sigmund Freud, de grondlegger van de psychoanalyse schreef ooit over een universele doodsdrift, een onbewuste psychologische drang naar zelfvernietiging. Een doodsdrift onder intelligent leven die ernaar streeft om het leven terug te brengen tot zijn oorspronkelijke toestand van levenloze materie.

Misschien is dit wel het meest waarschijnlijke antwoord, namelijk dat intelligent leven zichzelf vernietigt. Als het al krioelt van het leven in de kosmos waarvan velen daarvan zich ontwikkeld zouden hebben tot een intelligente vorm, zouden ze zich vernietigd kunnen hebben vóórdat ze zich ook maar buiten de eigen planeet konden begeven. En daarom heb ik ze nooit gezien.

Ik vrees dat dit lot ook ons beschoren is. Hoe…?.. Door een kernoorlog, door klimaatverandering, door milieuvervuiling of overbevolking. En wat te denken van artificiële intelligentie?

Waren we maar niet zo intelligent..!!.

Menu