Te veel, te vaak...

 ….waardoor het pijn gaat doen. Nee het is geen uitgebluste liefde, het is de overvloed aan slecht nieuws dat de laatste tijd de klok slaat, dood en verderf als rampen, klimaatveranderingen, pandemieën, oorlogen, demonstraties, vechtpartijen, berovingen, vernielingen, ongelukken en schandalen, zelfs nu rondom de kerst. Velen, maar vooral jongeren, krijgen hier buikpijn van en mijden steeds vaker het nieuws om zich voor al die negativiteit te behoeden. Volgens een onderzoek van Reuters Digital News Report was het in 2023 zelfs al 36% van de wereldbevolking.

Een beetje overdreven lijkt me, maar goed dat heb ik wel vaker met dat soort onderzoeken. Om het spraakmakend te maken moet de soep nu eenmaal heter worden opgediend als dat die wordt gegeten.

Dat voelde vroeger beter, toen was die overvloed er nog niet. We waren blij als er eens wat gebeurde in het dorp. Zo smulden we van die vechtpartij in de kroeg waar Kees de Kok de postbode had afgeranseld omdat die tijdens zijn ronde niet alleen de post in de deurgleuf stopte maar ook zijn eigen post in die van zijn vrouw, mevrouw de Kok dus. Of dat verhaal over die boerenlul van boer Janssen waarmee hij bij een kalf hetzelfde had gedaan en waarbij hij de achterpoten van het dier in zijn lieslaarzen had gezet om te voorkomen dat deze weg zou lopen. De verhalen werden steeds mooier en het was nog vermakelijk ook.

Toen was geluk nog heel gewoon en daarom ook dat de inval van de Duitsers op 10 mei 1940 min of meer als een verrassing kwam. Natuurlijk wist men via de radio wel dat ze een klein jaar eerder Polen waren binnengevallen en voelde men ook al wel een crisissfeer. Maar de ontwikkelingen die volgden waren geen dagelijks overmatige kost zoals nu bij EenVandaag, Nieuwsuur, Bar Laat, Vandaag Inside, Renze, Eva of noem ze allemaal maar op. Nederland was destijds ook nauwelijks voorbereid en probeerde op de valreep her en der nog wat wapens te kopen, maar die waren nog maar mondjesmaat te krijgen. We moesten ons daarom 4 dagen later al overgeven.

Nu wordt het nieuws je van alle kanten door de strot gedrukt, zelfs als je onder een steen leeft is het bijna onmogelijk om er nog aan te ontkomen. Het lijkt een zegen, maar daar kunnen niet alle mensen dus tegen….

Soms wil je ook gewoon niet alles weten….. Het voelt alsof je naar Opsporing Verzocht zit te kijken en je daar je zoon lijkt te herkennen die tijdens rellen straatstenen en vuurwerk gooit naar de politie. Of dat je bij thuiskomst je beste vriend met zijn ezeltje strekje op de bank ziet zitten en je je vrouw met alleen nog haar sokken aan de trap op ziet vluchten…. Ja, dan heb je wel een paar weekjes buikpijn….

Het gezegde is er niet voor niets, ‘wat niet weet, wat niet deert’… En het is eigenlijk ook wel gewoon lekker… Toch..??... Misschien..?…

Menu