Stapel mesjogge

Het Sinterklaasfeest staat weer voor de deur. Voor- en tegenstanders lopen zich al weer warm om tijdens de intocht van de goedheiligman te laten horen wat ze van zwarte Piet vinden. Toch heeft deze knecht de laatste jaren al tal van concessies gedaan. Zo heeft hij alleen nog zwarte roetvegen, is hij vriendelijker geworden, stopt hij geen kinderen meer in de zak en heeft hij zijn roe weggedaan.

De zwartepietendiscussie concentreert zich nog slechts om zijn kleur waarbij zelfs de roetvegen nog een schijnoplossing blijken. De benaming zwarte Piet zou dan nog steeds gebaseerd zijn op raciale stereotypes. Laten we Sinterklaas verhuizen naar de Canarische eilanden – ook Spanje trouwens – zodat hij zich kan omgeven met geel geschminkte kanariepieten, dan zijn alle raciale verdenkingen uit de wereld en kunnen we verder.

Maar ik wil het eigenlijk helemaal niet hebben over de kleur van welke Piet dan ook. Ik wil het hebben over zijn roe, de zak en Halloween.

De roe was een vast onderdeel van zwarte Piet en werd gebruikt als strafwerktuig waarmee de kinderen achterna werden gezeten en waar ze zelfs mee geslagen konden worden. In elk geval werd daarmee gedreigd, samen met de zak waarin je mee naar Spanje ging voor een heropvoeding als je ongehoorzaam was. Ik was als kind als de dood zo bang dat dit me zou overkomen en was ver voordat er ook maar de minste verdenking was naar een gluurpiet, de deugd zelf. Stel je voor dat zo’n Piet iets zou zien wat niet mocht en dat dit dan in het grote boek van Sinterklaas kwam te staan; ik krijg er nu nog de koude rillingen van.

Gelukkig werd de roe door pedagogen in de ban gedaan als strafinstrument en de zak alleen nog gebruikt voor de pepernoten. Sindsdien sliep – en slaap – ik in Sinterklaastijd een stuk rustiger.

Het Sinterklaasfeest is volgens mij geen lang leven meer beschoren, de polarisatie rond dit feest neemt toe en de wil om tot elkaar te komen neemt af. De kanariepieten lijken een oplossing, maar dat wordt natuurlijk weer gezien als capitulatie. Stel je voor…

Gelukkig krijgen we er nieuwe feesten voor terug, één ervan is Halloween. Een feest met bebloede gezichten, heksen, angstaanjagend gegil, geraamtes en afgehakte ledematen. Halloween schijnt te zijn ontstaan in Ierland, waar ooit een volk leefde dat zich de Kelten noemde. Op 1 november vierden ze de overgang van de zomer naar de winter. In de laatste nacht van oktober werd er voor henzelf en hun overleden familieleden een maaltijd bereid. Zij geloofden dat dan de afstand met het hiernamaals extra klein was, waardoor de geesten van overleden mensen over konden springen naar de aarde. In die nacht vermomden ze zich als doden, zodat boze geesten zouden denken dat ook zij dood waren en aan hen voorbij zouden gaan.

Het is maar wat je kinderen het liefst voor wilt schotelen en waar ze het beste van slapen; de huidige Sinterklaas of een duister feest met heksen, bloed, doden en geesten…

Volgens mij zijn we stapel mesjogge!

Menu