Schaarste

Inflatie, de term voor de waardevermindering van geld, met als gevolg ‘prijsstijgingen.’ Er gaat geen dag voorbij of we horen het wel ergens. Coronale naweeën en de oorlog in Oekraïne zouden de boosdoeners zijn die het 2022 in Nederland zal gaan opstuwen tot wel 9,4%. Dat is althans de verwachting van de Europese Commissie. Ze hebben beide een schaarste aan tal van artikelen veroorzaakt waarvoor de vraag niet is afgenomen. En dan gaat het mis, zelfs bij de artikelen die geen enkele relatie hebben tot die schaarste...

Natuurlijk doen de verhoogde prijzen pijn en voor de één wat meer dan voor de ander… Maar ik vrees dat we eraan zullen moeten wennen, een economie werkt nu eenmaal zo. En dat is precies waar ik het nu even met u over wil hebben. Over die gewenning, waardoor het allemaal weer zo gewoon wordt. Maar dan even niet over de waardevermindering van ons geld, maar over de waardevermindering van ons sociaal maatschappelijk gevoel van betrokkenheid en mededogen. Het is een vorm van acclimatisatie, maar dan niet gericht op het weerklimaat. Ik noem het, om in de 'flatiesfeer' te blijven, hier en nu maar even 'accliflatie' omdat er volgens mij geen woord voor bestaat.

Hoe zit het bijvoorbeeld met u als het gaat over de oorlog in Oekraïne? Treedt daar bij u ook al accliflatie op? Laatst op een verjaardag hoorde ik iemand zeggen dat hij de krantenartikelen erover niet eens meer las en de televisie naar een andere zender zapte als het voorbij kwam. ‘Wat een gezeur elke keer.’ Hij zat al een laag dieper dan de gewenning, hij zat al in de onverschilligheid.

En hoe voelt bij u alle aandacht steeds over de relatie zonnestraling en huidkanker, of klimaatverandering en zeespiegel? Of de berichten over ons consumptiegedrag, het teveel aan suiker, zout, vlees, vet en het roken van sigaretten? Of die discussies over vaccinaties, 4G-straling en energietekorten?

Ervaar ik die accliflatie ook zelf? Ja, helaas wel en ik denk dat ik weet waarom. We krijgen een overvloed van informatie aangeboden en vervolgens gaat er daardoor veel verloren omdat niet alles binnenkomt. Het is als een overvol bord met eten dat je krijgt voorgeschoteld en wat je uiteindelijk niet op blijkt te kunnen.

Ik vraag me wel eens af of we misschien ook wat schaarste aan moeten brengen in onze informatievoorziening. Een overvloed aan informatie maakt ons onverschillig en slaat ons lam. Schaarste zou zelfs ook nog wel eens kunnen leiden tot een snellere oplossing van een probleem. Een probleem is als een vruchtboom die je moet snoeien om de productiviteit en kwaliteit te kunnen blijven garanderen.

Snoeien doet groeien en bloeien.

Menu