Roken was gezond

We weten allemaal dat het gezond is om tijdens een werkdag af en toe weer even op adem te komen. Toch deed ik dat -toen ik nog werkte- maar zeer zelden. Soms propte ik zelfs de lunchboterhammen tijdens het beantwoorden van de vele emailberichten nog snel even achter de kiezen. Ik was weleens jaloers op mijn rokende collega’s bij wie het nemen van die adempauze bijna als vanzelf ging.

Het klinkt gek, een rookpauze om op adem te komen. We weten zo langzamerhand allemaal wel dat roken slecht is voor je gezondheid en dat je door het inademen van nicotine en teer op de lange duur niet bepaald makkelijker gaat ademen. Longkanker, hart- en vaatziekten liggen op de loer. Niet voor niets staan er tegenwoordig de meest afschrikwekkende afbeeldingen en waarschuwingen op tabaksverpakkingen.

Toen er nog binnenschools gerookt mocht worden staken die collega’s nog een sigaret op tijdens het werk en was er nauwelijks onderscheid tussen de rokers en de niet-rokers. Maar na het gebod om speciale rookruimtes in te richten en ze daarna zelfs naar buiten toe te drijven, namen zij er extra ‘adempauzes’ bij. Er werd niets van gezegd, veel managers stonden er namelijk ook bij. Er werd zelfs een abri voor gebouwd zodat ze droog stonden als het regende.

Dat bracht mij tot een volgende jaloezie, mijn collega’s hadden een informele toegang om er allerlei issues te bespreken. Niet zelden werden daar beslissingen genomen of onderwerpen geagendeerd waar wij als niet-rokers eerst een afspraak voor moesten maken.

Kortom, dat roken bleek gezond voor de sociale cohesie waarin het leek dat zaken er anders werden beoordeeld omdat daar een ons kent ons sfeertje ontstond. Ik ben er daarom verschillende keren bij gaan staan als ik voelde dat daar iets gaande was, overigens gewoon met een kaneelstok.

Later mocht er zelfs op het schoolplein niet meer worden gerookt waarna het een groot aantal kennelijk te gek werd om het daarbuiten nog voort te gaan zetten, er was daar ook nog eens geen beschutting. Door het rookverbod is de sociale gezondheid er niet op vooruit gegaan. Ook de lichamelijke gezondheid trouwens niet, een aantal zijn ter compensatie meer gaan eten of gaan snoepen. Het voelde toen net alsof ik bij bol.com werkte.

Ter compensatie is er nog wel het één en ander bedacht om de sociale cohesie te herstellen, zelfs met kaneelstokken, maar er kwam vrijwel niemand meer, ik was meestal de enige. Wat ontbrak was een verslaving.

Het is allemaal in rook opgegaan….

Menu