Klare wijn

De uitspraak ‘elk nadeel heeft zijn voordeel,’ vind ik een vondst. Hij wordt toegeschreven aan wijlen Johan Cruijff, maar eigenlijk bestond die al langer en kwam eigenlijk (althans dat zegt hij zelf) van Willem van Hanegem. Hoe dan ook, het is waar. Zelfs in de grootste vorm van ellende is nog wel ergens een voordeeltje te bespeuren.

Mijn vrouw en ik hadden nog geen corona opgelopen en prezen ons gelukkig met de weerstand die we kennelijk met ons meedroegen; natuurlijk een beetje geholpen door alle mogelijke vaccinaties die maar aangeboden werden. We voelden ons daardoor onaantastbaar, we waanden ons veilig, hadden vertrouwen, werden overmoedig en hebben daardoor uiteindelijk toch de strijd tegen dit monster nog verloren.

Een gevoel van veiligheid en vertrouwen is overigens vaak vals, verraderlijk en gevaarlijk. Een Noorse studie heeft nog niet zo lang geleden aangetoond dat ondanks dat nieuwe auto’s steeds geavanceerder en veiliger worden, deze vaker betrokken zijn bij ongevallen. Dat heeft een aantal oorzaken, maar een vals gevoel van veiligheid als gevolg van het vertrouwen in de techniek bleek een belangrijke speler.

Maar terug naar corona en het voordeel dat dit mij bracht. Overigens was het monster mild voor ons en voelde het slechts als een flinke verkoudheid met, tijdens de eerste dagen, wat hoofd- en spierpijn. We hadden onszelf bij dit soort verschijnselen al eerder getest waarbij het steeds negatief was; eigenlijk hadden we die verwachting weer, maar deze keer waren we het haasje. Toch bleef er ruimte voor de bourgondische leefstijl die door onze pensionering nog dieper is verankerd dan voorheen, en grepen we alles aan om de thuisquarantaine dragelijk te maken. De inkt op de stempelkaart van de plaatselijke tapasbar klotste over de randen. ‘Ik proef de wijn niet meer zo goed,’ zei mijn vrouw plots op de tweede dag, het monster bleek haar smaak te hebben vertroebeld. Onze wijnkast is rijkelijk gevuld met allerlei wijnen en er staan (ik moet nu zeggen ‘stonden’) ook een paar ‘vergissingswijnen.’ Wijnen die we ooit eens hadden gekocht maar eigenlijk niet lekker vonden; alsook wijnen waarvan ik het vermoeden had dat de azijnsmaak inmiddels weleens zou kunnen overheersen. U raadt het al, allemaal leeg, en ze heeft er niets van gemerkt. Alhoewel…. toen de azijnwijnen aan de beurt waren vroeg ze of ik de vaatwasser had ontkalkt. Kennelijk was er nog ergens een reukcelletje dat een zweem van geur wist te ontwaren.

Het voordeel van corona zal u inmiddels wel duidelijk zijn, het helpt je goed om van je slechte wijnen af te komen. Maar het gevoel van veiligheid en meer nog het vertrouwen van mijn vrouw heb ik wel een beetje geschonden, dat werd mij althans verweten toen ze erachter kwam. ’Wat is veiligheid dan voor jou?’ vroeg ik haar.

‘Veiligheid is het vertrouwen dat er altijd klare wijn wordt geschonken,’ zei ze.

Menu