Hoe ouder hoe beter

Als de bevindingen over het weer zijn uitgewisseld, vaak het eerste wat ter sprake komt als je een praatje aanknoopt met een wildvreemde, duurt het niet zo lang of de vraag ‘wat je bent’ wordt gesteld, doelend op wat je beroep is. Slager, arts, leraar, timmerman, chirurg, noem maar op….. ‘Ik ben niets meer’, hoorde ik laatst, ‘ik ben met pensioen, maar ik was verpleegkundige’. Het voelde alsof zijn maatschappelijk waarde door het pensioen was weggevallen en daarmee ook zijn identiteit.

Na het pensioen kun je nog een tijdje zeggen wat je was, maar na verloop van tijd houdt dat inderdaad wel op. Dan kun je je kennelijk overbodig gaan voelen en minderwaardig. Voor mij voelt het als een beloning voor dat wat ik jarenlang voor de maatschappij heb mogen betekenen. En ik geniet van alle vrijheid en tijd die ik heb om te doen en te laten wat ik wil. Het maatschappelijk belang is niet mijn grootste motivator meer.

Toch denk ik dat er voorbeelden te over zijn om als oudere nog een stempel te kunnen drukken op de samenleving. De oudste persoon die ooit een Nobelprijs won was Leonid Hurwicz een 90-jarige Russische econoom, de gemiddelde leeftijd trouwens van alle nobelwinnaars tot nu toe is 66 jaar. Paus Franciscus is 86 jaar, de president van de VS is 80 jaar, Gandhi de godsdienstige en politieke leider in de Indiase onafhankelijkheidsstrijd was al de 60 gepasseerd toen hij enige bekendheid kreeg. Picasso schilderde nog heel verdienstelijk toe hij 90 was, ook de Pools-Amerikaanse pianist Arthur Rubinstein was 88 toen hij nog de sterren van de hemel speelde.

Je hoeft jezelf dus niet opzij te zetten als iemand die er niet meer toe doet, je moet het alleen wel willen (en kunnen). Ik had een oom die na zijn pensioen nog een studie psychologie ging doen aan de universiteit. Niet dat hij daar nog iets mee kon, niemand had interesse, alleen hijzelf.

De stapsubsidie van €1000,- (die overigens gestopt wordt dit jaar) voor een studie is niet bereikbaar als je de AOW gerechtigde leeftijd hebt bereikt. Ook is het opvallend dat het bevolkingsonderzoek darmkanker stopt bij 75 jaar. Evenzo stopt het bevolkingsonderzoek borstkanker bij vrouwen bij 75 jaar, of het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker zelfs al bij 60 jaar.

Kennelijk denkt de overheid anders over het maatschappelijk belang van de gepensioneerden, zij lijkt in elk geval niet erg haar best te doen om ze lichamelijk en geestelijk gezond te houden. Ook is er bij verzekeringmaatschappijen niet veel vertrouwen voor gepensioneerden. Oudere automobilisten bijvoorbeeld betalen bij veel maatschappijen een toeslag. Soms worden gepensioneerden zelfs geweigerd als nieuwe klant, veel te gevaarlijk zo’n oude zak of trut op de weg.

Gepensioneerden hebben vaak te maken met discriminatie en dat is gek genoeg niet eens strafbaar. Niet alleen bij het afsluiten van een verzekering, maar ook bij het boeken van reizen of bij het verkrijgen van hulp.

Leeftijd is als wijn, hoe ouder hoe beter, het is alleen een beetje lastig om te bepalen wanneer je op dronk bent….

Menu