Hersenloze schreeuwers

Ook in onze gemeente is men aan het bouwen om vluchtelingen op te kunnen opvangen en daar was, in tegenstelling tot wat ik landelijk zie gebeuren, niet zoveel protest tegen. Slechts een handje vol mensen die voornamelijk nog uit vrachtwagenchauffeurs bestond. Die waren niet zozeer tegen de opvang, maar die zagen hun parkeerplaats daardoor verdwijnen. Dus die hadden de wens of eis dat er voor hen een alternatieve vrachtwagenparkeerplaats zou komen.

Gelukkig niet zoveel hersenloze schreeuwers, brulboeien, herrieschoppers of roeptoeters in onze gemeente. Die lijken het gek genoeg tegenwoordig namelijk voor het zeggen te hebben en dan vooral in combinatie met ongeregeldheden als vernielingen, brandstichting en intimidatie. De gemeente Coevorden bijvoorbeeld heeft besloten daardoor de plannen voor de huisvesting van 14 minderjarige alleenstaande meisjes af te blazen. De gemeente vindt dat de veiligheid van de meisjes niet kan worden gewaarborgd. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ook het veiligheidsgevoel van de gemeenteraadsleden mee heeft gespeeld.

Misschien herinnert u zich nog de documentaire ‘Terug naar je eigen land’ van Tim Hofman uit 2018. In die documentaire werden er vijf kinderen uit een groep van 400 onder de loep genomen. Kinderen die in Nederland geboren waren of hier al langer dan vijf jaar woonden en volgens de wet het land uit moesten. Eén van de kinderen was de 8-jarige Nemr, die uitgezet moest worden naar Irak en bang was dat hij het daar niet zou overleven. Nemr werd in deze documentaire meegenomen de Tweede Kamer in waar hij vragen mocht stellen aan de politici. Een tranentrekker van de bovenste plank en velen stonden op hun achterste benen. Hoe konden ze zo’n aandoenlijk lief klein bang jongetje terug sturen naar een land als Irak.

Of een paar jaar geleden de 13-jarige Jacob die samen met zijn moeder vanuit Syrië was gevlucht nadat hij bij een bombardement op zijn basisschool een vriendje had verloren en ook zelf gewond was geraakt. Een handtekeningenactie om hen in Nederland te houden werd toen166.000 keer getekend.

Deze zaken kregen een gezicht en de 14 minderjarige meisjes in Coevorden hebben dat nog niet. Zij behoren daarom niet tot onze groep, zijn buitenstaanders en daar moeten we niets van hebben. In psychologische termen wordt dat de ‘in-group-out-group bias’ genoemd. Bij de ingroup bias heb je compassie voor je eigen groep waarbij je de sociale en/of culturele overeenkomsten erkent, herkent en onderkent. Bij de outgroup bias moet je niets hebben van een andere groep, je wilt deze niet kennen en er ook niets van begrijpen. Elke negatieve gedachte of opmerking wordt omarmt en voedt je mening en vooroordeel daarover. Een mooi voorbeeld zijn wel de voetbalfans. Die aanhang van een club is duidelijk fan van hun eigen team (ingroup) waarbij ze een afkeer hebben tegen elk ander team (de outgroup).

Dat maakt ook dat er in een oorlog gewetenloos met bommen gegooid wordt, zij (outgroup) zijn namelijk fout en wij (ingroup) zijn goed. Dat daar onschuldige kinderen bij omkomen of verminkt raken wordt dan afgedaan als bijkomende schade (collateral damage), jammer maar helaas.

Wanneer een kind als Jacob of Nemr dus al wat langer in ons midden is en tot onze ingroup behoort, maakt dit uit in ons gevoel en reactie.

Zou het een idee zijn om eerst eens kennis te maken met die 14 meisjes zodat ze een gezicht krijgen. In iets van een huiskamerachtige sfeer waar mensen iets met ze kunnen drinken en met ze kunnen praten. Waar ze aan kunnen geven waarom ze gevlucht zijn, waar hun ouders zijn, waar ze van dromen, waar wij misschien horen dat ze al een beetje Nederlands kunnen spreken en waar wij ze misschien mee kunnen helpen. Dat we ze al een beetje in ons hart kunnen sluiten ‘zeg maar’ en een deur open zetten voor onze ingroup.

Het is met een beetje goede wil toch eigenlijk allemaal niet zo moeilijk…

Menu