Droger kan niet

Ik ben lid van een koor genaamd ‘droger kan niet’. Dat roept altijd allerlei associaties op, temeer omdat we allemaal wat ouder zijn en dus daarom zo langzamerhand ook wel wat opgedroogd ogen. Als je ons ziet staan bij een optreden denken de meeste toehoorders dan ook dat we op zijn minst allemaal gebruik moeten maken van enige thuiszorg. U kent dat wel, waarbij pleegzuster Bloedwijn je komt helpen met aan- en uitkleden en je af en toe eens onder de douche zet omdat je anders gaat stinken. Overigens treden we meestal op in verzorgingstehuizen en daar valt het niet op.

En ik ben er daar dus één van, of samen met mijn vrouw eigenlijk twee. Ook die kan niet ontkennen dat de verdorring zich al enige tijd geleden genadeloos heeft ingezet. Als ze op bed ligt ziet het er niet veel anders uit dan een dorre droge vlakte, daar is geen vochtinbrengende crème of strijkbout meer tegen opgewassen. Ik zeg graag dat het er bij mij nog een stuk beter uitziet, maar de werkelijkheid is helaas anders.

Ik houd dit maar even bij mijzelf, en zal andere koorleden er niet mee vermoeien, maak ik ook geen vrienden mee denk ik. Maar als we ooit eens worden uitgenodigd om te zingen in Waldolala of de Bananenbar met aangepaste kledij, mij niet bellen alstublieft….

We hebben, net als ieder ander zichzelf respecterend koor, ook een dirigent, Henk heet hij. Gekke Henkie denk ik wel eens, hij is veel te goed voor een koor met ouwe droge mafkezen als wij zijn, en het mag een wonder heten dat hij er nog een acceptabel geluid uit weet te krijgen. Dat duurt dan ook vaak maanden, of zelfs soms jaren. We moeten de teksten ook nog eens allemaal uit het hoofd leren, Henk wil niet dat we met een boek in ons handen staan. Nou, dat is een uitdaging kan ik u zeggen….

Liedjes van vroeger uit onze kindertijd, ja die kennen we nog wel. Iets wat volgens mij al heel aardig duidt op beginnende….uhhh….. Hoe heet dat ook alweer….. Oja….. dementie. Maar bijvoorbeeld dat lied over die zon die schijnt van….uuhhhh…..Andre van Rieu geloof ik met die onsamenhangende tekst, ‘heel de wereld is een bloemtapijt en de buurvrouw een mooie meid, of alle ziekenhuizen raken leeg en de bakkersvrouw rolt door het deeg’. Gooi het maar in mijn pet, of was het Andre van Duin…??.. Nou, dat bedoel ik dus….

Ik ben bijna 2 meter lang en sta daarom doorgaans achteraan waardoor ik altijd stiekem een spiekbriefje meeneem, of -nog slechter- meekijk op het spiekbriefje van mijn buurman of buurvrouw, er zijn daar altijd spiekbriefjes genoeg. Als ik dan door Henk betrapt word kan ik altijd zeggen, hij heeft een briefje, ik niet….. Ik ben immers braaf en heb dat niet nodig…

En oowja… nog even over de naam ‘droger kan niet’, dat is bedacht omdat we in de Haarlemmermeer ingeschreven staan, dat was vroeger een meer, maar nu niet meer. Droger kan niet..!

Menu