Door God en iedereen vergeten

Wij komen nog wel eens in Kenia, niet voor een vakantie maar omdat we een stichting hebben waarmee we daar kinderen aan onderwijs helpen. Weeskinderen, gehandicapte kinderen of kinderen van arme ouders. Kwetsbare kinderen die tussen wal en schip vallen omdat er geen geld is voor onderwijs. Om dit een beetje in goede banen te leiden gaan we er daarom met enige regelmaat naar toe. Over die stichting straks meer.

Door corona was het alweer een paar jaar geleden dat we Seline hadden bezocht, een intelligent meisje van inmiddels 18 jaar die haar onderbenen tijdens een ongeluk met een kampvuur had verloren. Ze was als baby te dicht bij het vuur gelegd en aan de aandacht van de ouders -die niet meer leven- ontsnapt. Ze komt ons steeds lopend op haar knieën tegemoet die ze beschermd met omgedraaide slofjes. Mijn hart brak toen ze zei dat ze dacht dat wij haar vergeten waren en het brak nog een keer toen wij naar haar oma vroegen waarop het haar verbaasde dat wij dat nog wisten.

Kennelijk waren er, naast haar stokoude oma, niet zoveel mensen die vonden dat zij er toe deed…..

Deze gebeurtenis is een mooi voorbeeld van wat George Bernard Shaw, criticus en schrijver ooit al schreef, The worst sin towards our fellow creatures is not to hate them, but to be indifferent to them. Ofwel (vrij vertaald): ‘Het ergste wat we een ander aan kunnen doen is niet de haat, maar de onverschilligheid’. Waardoor een mens er dus voor niemand meer toe doet en door alles en iedereen wordt genegeerd.

En onverschillig moet je willen zijn geloof ik…. want dan ben je ‘cool….’ En vooral als je daarbij dan ook nog je middelvinger omhoog steekt met de kreet FUCK YOU..!! Er gaat geen dag voorbij of ik hoor en zie dat wel ergens langs komen.

Sinds een paar jaar hebben wij de zogenoemde ‘cancel cultuur’ waarbij, om wat voor reden dan ook, wordt opgeroepen om iemand met zoveel mogelijk onverschilligheid te negeren en er dus geen enkele aandacht meer aan te besteden. De gevolgen daarvan kunnen voor iemands leven heel ingrijpend zijn. Sommige mensen verliezen daardoor zelfs hun baan, hun contacten of zelfs familie. Erger kun je volgens mij iemand niet raken..!!

En dan denk ik weer aan Seline, je zult toch maar in Kenia leven en gehandicapt zijn, ik kan u verzekeren dat je dan zeer zorgvuldig gecanceld wordt. Gehandicapten stoppen ze het liefst weg, zeker als ze dan ook nog in meer of mindere mate getroffen zijn door zwakzinnigheid. Joyland heet de school waar Seline zit, en alles loopt er door elkaar. Als er een hel bestaat moet dat er ongeveer zo uitzien. Niemand doet er daar toe en er wordt nauwelijks iemand bezocht.

En dan denk ik, hoeveel kinderen zullen er wereldwijd zijn die niet worden gezien. Hoeveel kinderen zullen het gevoel hebben dat ze door God en iedereen zijn vergeten..??..

Dan nog even over onze stichting, het is ‘the children left behind,’ en wij proberen kinderen in Kenia te zien, want elk kind doet er toe. Als u geïnteresseerd bent, klik dan maar eens op de link.

Menu