Disneyland

Ja, wij zijn onlangs naar Disneyland geweest in Parijs. Het was een cadeautje voor onze kinderen en kleinkinderen omdat we 3 jaar geleden 40 jaar getrouwd waren. Misschien een beetje gek om dat nu pas te doen, maar dat kwam door corona. En ik moest dus mee, niet dat ik dat vervelend vond, maar ik heb meer genoten van de kinderen en vooral de kleinkinderen die de dagen van hun leven hadden, dan van de Disneypoppenkast.

Alhoewel…. de organisatie daar loopt als een tiet, dat vond ik ook wel mooi om te zien. Er loopt meer blauw op straat dan bij ons in een gemiddelde Nederlandse stad. In Disney was een meisje haar ouders kwijt en stond huilend te roepen, binnen de kortste keren werd ze omringd door twee suppoosten die zich over haar ontfermden. Alle treinen rijden er op tijd en het is overal zo netjes en schoon dat er van stakingen bij de reinigingsdienst geen sprake kan zijn. En iedereen lacht en lijkt tevreden, iets wat in ons landje onmogelijk is. Wat dat aangaat zou menig Nederlandse burgemeester hier eens een werkbezoek moeten inplannen, samen met wat hooggeplaatsten van de Nederlandse Spoorwegen.

De entreekosten voor het Disneypark waren wel schrikken, dat dan weer wel. Maar geschrokken ben ik bijvoorbeeld ook van de WOZ-waarde waar ons huis op is ingeschaald. Dus geld kan het probleem niet zijn.

Wat ik wel een dingetje vond bij Disney zijn die lange wachtrijen. Een uur wachttijd voor een attractie is geen uitzondering en doet dan wel weer een aanslag op het systeem dat mijn geduldsbeleving aanstuurt. Gek genoeg had ik genoeg tijd voor dat geduld en heb ik er zelfs medicijnen voor, maar het blijft een kwelling. Het voelt als een opkomende niesbui die je probeert in te houden. Alhoewel, laatst moest ik bij ons in het plaatselijke gemeentehuis ook bijna een uur wachten eer ik aan de beurt was. Die vaardigheid hebben ze dus al. Dat kunnen ze overslaan bij een werkbezoek.

Ook mooi vond ik die app waarop je precies kon zien waar en hoe lang de wachttijden waren. Niet dat ik die heb gebruikt, daar ben ik een te grote sukkel voor, maar de kinderen hadden dat feilloos door. Soms bleek ineens dat een bepaalde attractie een wachttijd had van slechts 5 minuten. Op een hol en niets ontziend moesten we daar dan naartoe. Het bleek nog te kloppen ook. Laat dat dan ook maar in het programma voor het werkbezoek. Moet ik alleen wel even uitzoeken hoe dat precies werkt bij het gemeentehuis.

Verbazend wat je allemaal kunt leren van een sprookjesland.

Menu