De tijd

‘Jij hebt zeker tijd over en niet zo veel meer te doen dat je ons steeds vermoeit met die onzinnige verhaaltjes van je.’ Het was een opmerking van een familielid van me. ‘Ik doe nog alleen wat ik leuk vind,’ reageerde ik, ‘En ja, daar heb ik sinds mijn pensioen lekker de tijd voor, een horloge draag ik alleen nog uit ijdelheid, maar je hoeft ze niet te lezen hoor, je mag en kan ze ook direct in de prullenbak gooien.’

Het deed me denken aan een verhaal dat ik ooit hoorde van een oude Keniaan die dagelijks met een aantal maten in de schaduw van een boom zat. Ik was al een paar keer langsgelopen en werd telkens vriendelijk begroet, maar kon niet verstaan waar ze het steeds over hadden, mijn Swahili is niet zo best. Toch kon ik het op een gegeven ogenblik niet laten om te pogen wat aansluiting te zoeken en een praatje met ze maken, onze chauffeur wilde wel tolken. ‘Wat bespreken jullie zoal onder deze boom,’ was na een tijdje mijn vraag. Er werd wat gelachen, ‘wij lossen hier de omgevingsproblemen op,’ was het antwoord. ‘Zijn er dan zoveel problemen,’ vroeg ik, ‘dat jullie hier dagelijks zitten.’ ‘Nee,’ zei de dorpsoudste, ’maar we nemen er de tijd voor. Jullie hebben horloges, maar wij hebben de tijd. Over jou hebben we het ook al gehad toen je hier vanmorgen weer gehaast langs kwam.’

Tijd is iets waar de bevolking van een land als Kenia rijk aan is. Wat zegt het van ons dat, wanneer wij het over rijkdom hebben direct denken aan grote zakken met geld? Of, in het geval van armoede, aan lege zakken. Het antwoord is niet zo moeilijk, geld beheerst ons leven. Alles in onze samenleving draait om geld en geld alleen. Heb je geld, dan ben je rijk, dan heb je aanzien, dan heb je macht. Wie betaalt, die bepaalt. Geld heeft altijd het laatste woord ten koste van alles. Heb je het niet, dan heb je pech, dan ben je arm, stel je niets voor en wordt er nauwelijks naar je geluisterd.

Een land als Kenia heeft een onvoorstelbare rijkdom aan tijd, en daar kopen ze sociale aandacht voor. Professionele jeugdzorg is er nauwelijks, de vraag ernaar is echter gigantisch. AIDS bijvoorbeeld heeft grote gaten geslagen (en doet dat nog) in de ouderlijke zorg. Maar het zijn de mensen uit de omliggende gemeenschap die de kinderen dan in huis nemen en de zorg overnemen. Senioren worden opgenomen bij hun kinderen als zij niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Iedereen kent er iedereen en weet van iedereen. Men heeft er vaak geen adres, maar als je in de buurt van Papa Alex naar hem vraagt, lopen ze even met je mee om je de weg te wijzen. Iedereen weet wie hij is, hij heeft naam en faam en wordt alom gerespecteerd. Niet om zijn geld, want daar heeft hij niet zoveel van, en wat hij heeft geeft hij weg, maar om zijn wijsheid, zijn barmhartigheid, mededogen, geduld en vriendelijkheid en…. vooral de tijd die hij daarvoor neemt.

In de zorg die wij voor senioren of jeugd georganiseerd hebben, is de tijd die een professional krijgt op de klok afgemeten, en als ze die overschrijden dan volgt er een functioneringsgesprek. Tijd is geld, en geld is de hoofdstroom in onze samenleving. In Kenia is tijd de hoofdstroom en dat vinden ze waardevoller dan geld.

Bijzonder dat ik mij nu pas rijk voel, nu ik met pensioen ben…… En ja, ik doe echt wel wat meer dan een beetje zwammen met inkt.

Menu