Blauwtong in het kerstplaatje

Sint Nicolaas is weg en wij zijn begonnen met het optuigen van het circus dat kerstfeest heet. Allemachtig wat komt er dan toch weer een zooi tevoorschijn en wat zitten de snoeren van die kutlampjes weer in de war, terwijl ik ze vorig jaar toch nog zo netjes en zorgvuldig had opgeruimd….

Eigenlijk vind ik dat kerstfeestgedoe maar niks, ik houd sowieso niet van gedoe, het is zo’n gedoe vind ik… Toch laat ik me elk jaar weer verleiden om er aan mee te doen, niet in de laatste plaats door mijn kleinkinderen. Die vinden het prachtig wat opa allemaal doet en bij opa wordt het daarom steeds gekker. De kerstboom staat te flikkeren alsof het hem een lieve lust is en in de serre hangen zoveel lampjes dat je het niet moet wagen om daar zonder zonnebril of -brandolie naar binnen te stappen. Vorig jaar zelfs nog een soort van discobal gekocht waarmee het lijkt of het constant sneeuwt in de huiskamer, ik word er helemaal gek van. Of die kerstboom bij de voordeur die reageert op elk geluid met ‘HOHOHOHO MERRY CHRISTMAS…!!!’ Zijn ogen gaan dan open (ja, hij heeft ogen…pffff…) waarna hij begint te zingen over dat mormel met die rode neus, terwijl zijn piek heen en weer beweegt.

Jaaaa…!!.. ‘Hij is er weer’ hoor ik mijn kleinkinderen roepen als ze binnenkomen, dat vind ik dan wel weer leuk. Ze zijn dan niet bij de voordeur weg te slaan en zingen uit volle borst mee. Maar als ze weg zijn haal ik de batterijen eruit, wat een klier…

Toen onze eigen kinderen nog klein waren heb ik wat schikkingen uit de kast moeten trekken om alles en iedereen een beetje tevreden te houden tijdens dit malle feest. Onze huiskamer was destijds niet zo groot en ik vond daarom zo’n klein lief inklapbaar kerstboompje meer dan voldoende. Eentje die achter een beschuitbus niet opvalt zeg maar. De kinderen vonden echter dat de boom altijd zo groot mogelijk moest zijn natuurlijk. Zo heb ik daarom de kerstboom jarenlang boven de salontafel gehangen op de plaats waar normaal de lamp hing zodat deze geen vloeroppervlak in beslag nam. Nadeel was dan wel weer dat er steeds dennennaalden in je koffie dreven…. Ook heb ik eens voorgesteld om de boom in de lengte door te zagen en de ene helft tegen het raam aan de binnenkant te plaatsen en de andere helft aan de buitenkant. Uiteindelijk was er van de boom na het zagen niet veel meer over en was het toch ook wel weer veel gedoe.

Eigenlijk had (en heb) ik altijd wel wat te zeiken…

De laatste jaren hebben we ook steeds zo’n kerstplaatje, een ideetje van mijn vrouw, dat vindt ze zo leuk staan. U kent ze wel met Jozef en Maria, een kribbe met het kindje Jezus, wat herders, wijzen uit het oosten, een ezel en wat schapen. Toen ik vanmorgen beneden kwam en die zielige vertoning bekeek lagen er 2 schapen op hun zij. ‘Blauwtong heeft toegeslagen in je kerstvertoning,’ zei ik tegen mijn vrouw. Ze probeerde deze weer recht overeind te zetten, dan bleven ze even staan, maar bij het minste of geringste vielen ze toch steeds weer om.

Nu dat weer, het is altijd gedoe met het kerstfeest….

Menu