Blauw op straat

Ze duiken steeds vaker op, in winkelstraten, op stationspleinen en ze komen zelfs aan de deur alsof ze ineens alle tijd voor je hebben, aan de andere kant wordt er moord en brand geschreeuwd dat er een groot tekort aan is. Het blauw op straat, politie.

Ik sprak er laatst twee aan die toevallig langs liepen, er was net een ongeluk gebeurd dat er vrij ernstig uitzag en er ontstond een ruzie. Ze weigerden om er enige aandacht aan te geven met de opmerking ‘we hebben wel wat beters te doen’. ‘Dat kan niet’, reageerde ik ‘als gezagsdragers horen jullie hier prioriteit aan te geven’. Ze maakten zich snel uit te voeten, de flikzakken.

Ik had voordien ook al 112 gebeld en hoorde ze al aankomen, dat was kennelijk reden geweest voor ze om zich zo snel mogelijk uit de voeten te maken, althans volgens de ‘echte agenten’.

Het is dus een misvatting te denken dat er meer blauw op straat te zien is en dat is misschien wel het meest ontwrichtende eraan. Het kost nauwelijks moeite om er tegenwoordig als gezagsdrager uit te zien. Een donkerblauwe jas, een felgele streep, een portofoon van AliExpress en voilà, gezag uit een pakketje.

Dat is het paradoxale van onze tijd; we zien steeds meer blauw op straat, maar voelen ons steeds minder veilig. De politie rukt op met bodycams, extra zichtbaarheid en voorlichting. Tegelijkertijd neemt het leger aan creatieve oplichters toe, die moeiteloos meeliften op die zichtbaarheid. We maken ons zorgen over deepfakes op internet maar vergeten dat de offline deepfake misschien nog wel eenvoudiger is, iemand die doet alsof hij bevoegdheden heeft. Wie kent niet de verhalen over telefoons die ter controle worden meegenomen of de kostbaarheden die ter beveiliging zogenaamd in een politiekluis veilig opgeborgen dienen te worden.

Maar wat te doen als er iemand met een blauw hesje op je afkomt? Je kijkt naar de badge, maar badges zijn te printen. Je luistert naar de stem, maar overtuiging is te trainen. Je instinct zegt meewerken, want niemand wil een echte agent afsnauwen. Zeker ouderen niet omdat die vaak nog opzien tegen elke vorm van autoriteit.

Maar het is treurig dat het zover is gekomen. Vertrouwen is kostbaar en wie met het uniform speelt, speelt met iets dat groter is dan een hesje en een portofoon. Die speelt met de ruggengraat van de samenleving.

Verkleedpartijen horen bij het carnaval, niet in de rechtsstaat.

Menu